Als middelbare scholier droomde ik van een toekomst als journalist. Ik hield toen al van schrijven en ontdekken. Dat ik die droom pas op mijn 40ste realiseerde, heeft te maken met verlegenheid: ik dacht dat ik niet gehaaid genoeg was voor de journalistiek. Na het vwo koos ik een veiliger studie: geschiedenis aan de Universiteit van Utrecht.
Na mijn afstuderen – in 1986 – had ik 14 jaar een vaste baan: ik begon als documentalist bij een non-profit organisatie en werd na een jaar gepromoveerd tot projectmanager.
Daarna werkte ik als persvoorlichter van een internationale vrouwenorganisatie en als adviseur arbeidsvoorwaarden bij de FNV. Toen de vraag ‘is dit alles?’ zich steeds meer opdrong nam ik ontslag, om me via een postdoctorale opleiding onderzoeks- en internetjournalistiek in Rotterdam alsnog (om) te scholen tot journalist.
‘Vaste’ freelancer
Sinds 2001 werk ik als zelfstandig journalist. Ik begon als freelance redacteur voor het Teleac radioprogramma Tema- focus op maatschappelijke tendensen. Na twee jaar koos ik voor de schrijvende journalistiek.
Tussen 2003 en 2014 werkte ik als ‘vaste’ freelancemedewerker voor Intermediair, OnzeWereld, Internationale Samenwerking (voorloper van OneWorld), J/M-vakblad over opvoeden, Plus Magazine en Psy- tijdschrift over geestelijke gezondheid en verslaving.
Voor Intermediair maakte ik tweewekelijks een reportage (‘De werkdag van….’) en schreef ik over de psychologie van arbeid en gezondheid. Voor Internationale Samenwerking verdiepte ik me in duurzaam consumeren.
Voor OnzeWereld maakte ik maandelijks een groot interview met een (min of meer) bekende Nederlander. Eerst voor de interviewserie Fifty fifty, over BN’ers van gemengd bloed. Daarna voor de serie ‘De wereld van …’ : daarvoor voelde ik politici, schrijvers en mediapersoonlijkheden aan de tand over hun al dan niet duurzame drijfveren en gedrag.
Voor J/M maakte ik verhalen over opvoeden, ouderschap en onderwijs. Voor Plus Magazine schreef ik over gezond blijven (en omgaan met nare kwalen) na je 50ste. Voor Psy – mijn favoriete tijdschrift-mocht ik op pad in de enerverende wereld van de psychiatrie.
Nieuwe opdrachtgevers
Toen bijna al die tijdschriften – tijdens de crisis- werden opgedoekt of afgeslankt, dienden andere media zich aan om verhalen voor te schrijven: dagblad Trouw (over onderwijs en gezondheid); Vrij Nederland (sociale reportages); Psychologie Magazine (deskundigen-interviews over nieuwe psychologische inzichten); Jeugd & Co (achtergrondartikelen over jeugdzorg), Augeo Magazine (online verhalen over (on)veilig opgroeien). En niet te vergeten: Reporters Online, een dynamische club die freelancers in staat stelt zelf stukken te verkopen -op onze eigen website en via een eigen kanaal bij online krantenkiosk Blendle.
Sinds kort kan ik ook de Volkskrant en de Groene Amsterdammer aan dit rijtje toe voegen. Daarvoor ga ik vaker sociale reportages maken: het journalistieke genre dat ik het allerleukst vind.
Andere werkzaamheden
Als het maar enigszins mogelijk is, werk ik – samen met andere zelfstandigen- ook steeds aan een eigen project. Het meest recente is Villa Begonia, een journalistieke én persoonlijke zoektocht naar prettig wonen op je oude dag. Het eerste resultaat is een boekje met 18 portretten van 50-plussers die wonen zoals ze willen.
Sinds enkele jaren begeleid ik ook mensen die een goed idee voor een boek hebben, maar weinig schrijfervaring. Verder werk ik regelmatig als (project) eindredacteur, o.a. van tijdschriften en losse of jaarlijkse publicaties.
Specialisaties
Als mensen vragen wat mijn specialisaties zijn, val ik stil. Ik weet het niet, nog steeds niet. Wat mensen drijft? Onderwijs? Gezondheid? Psychiatrie? Utrecht? Laten zien hoe goedbedoeld beleid vaak schuurt met de alledaagse werkelijkheid? Inzichten uit psychologie en geneeskunde vertalen in hapklare artikelen? Of schrijven over het kleine en grote gedoe van andere mensen, hoe zij het doen, in de hoop dat wie het wil er iets van opsteekt- inclusief ikzelf? Misschien is mijn specialisatie wel gewoon mijn eigen nieuwgierigheid. En de drang om steeds iets nieuws te leren.
Beroepsverenigingen
Ik ben lid van de Vereniging van Onderzoeksjournalisten en van de Coöperatie- coöperatieve uitgeverij en denktank van en voor zelfstandige journalisten.
Naast mijn werk
In mijn vrije tijd wroet ik vaak in de grond, in mijn volkstuin. Of ik toeter op mijn baritonsaxofoon. Liefst samen met andere amateurmuzikanten: in orkest De Tegenwind en het Catching Cultures Orchestra. Verder maak ik graag lange wandelingen door bos, hei en duin, om het hoofd leeg te maken.
‘Als Ditty een verhaal gaat schrijven, weet je dat het goed komt. Ze is ervaren, grondig, een goede stilist. Van een actueel thema maakt ze een lekker leesbaar verhaal. Vakwerk! Ik werk graag met haar samen.’
Iris Pronk‘Er zijn nog maar weinig journalisten in Nederland die de klassieke sociale reportage goed in de vingers hebben. Ditty heeft dat wel. Met een scherp oog en een groot empathisch vermogen trekt ze het land in, om niet terug te keren voordat ze het verhaal áchter het verhaal te pakken heeft. Haar fijne pen doet de rest.’
Robert van de Griend‘Ditty Eimers werkt sinds 2009 als freelancer voor Psy, tijdschrift over psychiatrie en verslavingszorg. Ik ken Ditty als een veelzijdige, integere freelancer. Ze is een van de weinige journalisten die in staat zijn taaie, ingewikkelde onderwerpen om te zetten in compacte, heldere taal. Ze heeft bovendien de gave reportages of achtergrondartikelen over loodzware thema’s als suïcide, anorexia of alzheimer een lichte toon te geven. Ditty’s verhalen lezen als een trein en liggen nooit zwaar op de maag. Mijn ervaring is dat alle mogelijke onderwerpen bij haar in goede handen zijn.’
Corrien Dam‘Ditty is een freelancer met een gouden randje: ze schrijft prachtige verhalen waar ik zelden iets aan hoef te veranderen. Ditty blinkt uit in diepgang & structuur.’
Susanne de Joode
Ditty is een van de beste freelance journalisten die ik ken. Ze maakt veel werk van haar artikelen, doet goede research en heeft een prettige, verzorgde schrijfstijl. Stukken van Ditty behoeven nauwelijks eindredactie. Ze meldt zich regelmatig met goede ideeën.
Evert de Vos‘Ditty deed de research en de interviews voor een landelijke tentoonstelling over opvoeden, die al vijf jaar door het hele land reist. Zij is een heel integere en betrokken journaliste. Zij stelt de mensen op hun gemak en heeft goed overzicht in het proces ende wensen van de klant en is heel aimabel in de samenwerking.’
Lidia van AlbadaAfgelopen jaren heb ik intensief met Ditty Eimers samengewerkt. Eerst bij de publicatie van het boek Van het erf af, De trek van boerendochters naar de stad en de honger naar landleven (uitgeverij De Graaff, 2012). Daarin vertellen tien boerendochters hoe hun jeugd op het platteland hen heeft gevormd. Vervolgens werkte ik met Ditty samen rond de publicatie Wat ik nou toch heb meegemaakt, waarin Wim Eickholt terugblikt op een jaar als dakloze in Utrecht.
Bij het tot stand komen van deze publicaties vervulde Ditty uiteenlopende rollen: van schrijfhulp en ghostwriter tot interviewer, eindredacteur en schrijfbegeleider. Ze heeft met haar tekstuele ingrepen beide publicaties tot bijzondere documenten getransformeerd, die lezen als een trein.
Ditty slaagde er uitstekend in om de oorspronkelijke tekst – in beide publicaties waren de auteurs niet gewend om te schrijven – ingrijpend onder handen te nemen en tegelijkertijd de persoonlijke schrijfstijl of spreektaal van de auteurs (die door Ditty aanvullend ook nog werden geïnterviewd) te behouden.
Dr. Lia van Doorn‘Ditty is van 2005- 2015 chef redactie en eindredacteur geweest van het VVOJ Jaarboek Onderzoeksjournalistiek. Ze was daarmee de drijvende kracht achter de belangrijkste jaarlijkse publicatie van de VVOJ. Ditty heeft een scherp oog voor details en deadlines. Ze heeft een creatieve geest en is ook inhoudelijk sterk. Daarnaast heeft ze een erg prettige werkstijl. Ze hield freelance schrijvers en collega’s bij de les, bewaakte het (beperkte) budget en voorzag de VVOJ van een jaarlijkse publicatie waar deze high-profile vereniging trots op is.’
Margo Smit‘SKB doet onderzoek naar plezier en prestaties van werknemers. Onze methode is evidence based en dat wilden we graag aan onze klanten uitleggen. We vroegen Ditty om de vertaalslag te maken van onze wetenschappelijke inzichten naar een heldere beschrijving voor managers. Ditty bleek zich snel in te kunnen werken in deze specifieke materie, haar grote ervaring als onderzoeksjournalist zal daar zeker aan bijgedragen hebben. Zo ontstond een toegankelijk boekje dat niet alleen prettig leest, maar tegelijkertijd heel dicht bij de wetenschappelijke feiten blijft.’
Jan Prins
